W czwartej rundzie kompletnie straciłem rachubę. Moja uwaga skupiła się na Baxterze, moim golden retrieverze, który chłonął każdą sekundę programu Bark at the Park tego wieczoru. Z nastawionymi uszami, merdającym ogonem jak metronom i drgającym od nadmiaru bodźców nosem, był w centrum uwagi. Ludzie zatrzymywali się, żeby go pogłaskać, a on witał się ze wszystkimi jak doświadczony polityk faulujący.
Odwróciłam się na jakieś trzydzieści sekund, akurat tyle, żeby sięgnąć po coś do picia.
To wystarczyło.
Kiedy się odwróciłem, stał w przejściu, kolejka drżała z triumfu, z pełnym hot dogiem w pysku. Wyglądał na tak dumnego, jakby właśnie zdobył tytuł mistrzowski.
Miałem ścisk w żołądku.
Następny
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
