Czekałam, a potem wyjrzałam przez uchylone okno. Krzesła składane w kręgu. Dwanaście osób. Mój mąż z głową w dłoniach.
„Najtrudniejsze” – powiedział łamiącym się głosem – „to, kiedy patrzę na moje dziecko i myślę tylko o tym, jak prawie wszystko straciłem. Widzę Julię krwawiącą, lekarzy pędzących pospiesznie, a ja trzymam to idealne dziecko, podczas gdy moja żona umiera obok mnie. Za każdym razem, gdy patrzę na Lily, jestem tam z powrotem. Jestem przerażony, że jeśli pokocham je w pełni, wszystko zostanie mi odebrane”.
Starsza kobieta pochyliła się delikatnie do przodu. „Strach przed więzią po traumatycznym porodzie jest powszechny. Nie jesteś złamany, Ryan. Wracasz do zdrowia”.
Zsunęłam się po ścianie na zewnątrz i płakałam. Przez cały ten czas, podczas gdy martwiłam się, że pożałuje zostania ojcem, on wlecze się do pokoju pełnego obcych ludzi, w środku nocy, próbując zrozumieć, jak nim zostać.
Opowiadał o koszmarach, które wyrywały go ze snu, odtwarzając w zwolnionym tempie salę porodową, unikając kontaktu skóra do skóry, bo bał się, że jego lęk ją dotknie. „Nie chcę, żeby czuła mój strach” – powiedział. „Będę trzymał się z daleka, dopóki nie będę mógł być ojcem, na jakiego zasługuje”.
„Myślałeś o tym, żeby włączyć Julię?” – zapytał lider grupy.
Następny
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
